چند مورد که سودمندی توسعه دهنده را نابود می کند
نوشته‌علمی های متعددی میباشند که به نقش راهنمایان تکنولوژی و طراحی اپلیکیشن در مشهد مدیران فنی اشاره می نمایند. یک مسئله خاصی که ما اکثر اوقات با آن روبرو می شویم این میباشد که چطور قادر خواهیم بود سودمندی توسعه و گسترش دهنده و به صورت کلی مجموعه را ارتقاء دهیم. البته پیش از اینکه انرژی خویش را بر ارتقا سودمندی بسط دهنده و دسته متمرکز فرمائید، شاید خوب باشد اولیه بدانید چه چیزی این سودمندی توسعه و گسترش دهنده و دسته را نابود می نماید. اگرچه کتاب Peopleware به طور تقریب 30 سال گذشته منتشر شد، ولی هنوز هم تیم های متعددی را می‌بینیم که از فقدان سودمندی بالا در برخی از شیوه های خاص سختی می‌برند.
هیچ کس انتظار ندارد یک اپلیکیشن ریز فارغ از اینکه به کامپیوتر دسترسی داشته باشد کاری را به نقطه نهایی برساند، البته شرکتهای متعددی می باشند که انتظار دارا‌هستند نرم افزار ریزان سوای دسترسی به ذهن خویش، وظیفه خویش را به ایفا برسانند. این دستور غیر حقیقی و واقعی میباشد.
بیاید سراغ 12 موردی برویم که همانند سدی برای سودمندی بسط دهنده شغل می نمایند. درین نوشته‌ی علمی بر این کارایی دارااست که‌این لیست را از مهم‌ترین تا معدود مداقه ترین مواقعی که در سودمندی بسط دهنده نقش داراست، تیم بندی نماید. با حذف این کارداران سودمندی بسط دهنده به حداکثر خویش میرسد.
1. نقش وقفه ها و جلسات در سودمندی بسط دهنده
از لحاظ اینجانب، وقفه ها او‌لین دلیل نابود کننده سودمندی توسعه و گسترش دهنده میباشند. مورد این میباشد که بسط دهندگان نمی توانند پس از وقفه سریعا تمرکز نمایند. آن ها برای توسعه و گسترش و ادامه عمل خویش بایستی در به عبارتی ذهنیت قرار داشته باشند و آن‌گاه به آرامی به به عبارتی جایی برسند که در حین وقفه از آن غیروابسته گردیده بودند. تمرکز مجدد اکثر وقت ها بیش تر از 30 دقیقه ارتفاع می‌کشد و سودمندی توسعه و گسترش دهنده را تحت پرسش می‌برد. هرچقدر وقفه ها بیشتر باشند، خستگی بیشتر میباشد، چگونگی عمل کمتر میگردد، باگ ها بیشتر می گردد و به همین متد ادامه پیدا می نماید.
یک گسترش دهنده خاطرنشان کرد: «زمانی اینجانب می‌خواهم عمل خویش را استارت کنم، هر چقدر حواس اینجانب بیشتر پرت خواهد شد- در هر توشه مقطع مجال بیشتری همت می‌کنم تا تمرکز کنم. در شرایطی‌که صبح های اینجانب با وقفه لبریز گردد، در حالتی‌که آن روز بی نتایج بود، نباید تعجب نمائید.»
جلسات چطور؟ صرفا تفاوت در بین یک گرد هم آیی و یک وقفه این میباشد که گردهمایی یک وقفه طرح ریزی گردیده است که برای سودمندی بسط دهنده حتی بدتر از وقفه است. پیشرفت دهندگان در‌صورتی‌که بدانند هنگامی در هم اکنون عمل می باشند یک وقفه خواهند داشت، نمی توانند در عمل بسط داشته باشند. به این ترتیب در‌حالتی که آن‌ها یک یا این که دو ساعت بعد از آن نشست داشته باشند، از آنجایی که شغل های فنی مجال بیشتری می طلبد، نمی توانند در هیچ چیز بسط نمایند. بدین ترتیب این جلسات همانند مانعی برای سودمندی پیشرفت دهنده فعالیت می نمایند.
پل گراهام نوشت: « یک گردهمایی می‌تواند با تقسیم کردن روز به قسمت های کوچکتر، یک بعد از ظهر بی نقص را از دربین برنده شود. هر قسمت آنقدر خرد میباشد که نمی قدرت هیچ کاری مشقت در آن اجرا بخشید.»
ولی چطور می اقتدار از این وقفه ها و جلساتی که بازدارنده سودمندی پیشرفت دهنده میباشند اجتناب کرد؟ این قسمت به نیکی مستند گردیده است؛ پس هیچ عذر ای برای فراروگریز از آن ها ندارید. ولی می‌توانید جلسات کوتاه را در آستانه روز یا این که پیش از ناهار قرار دهید تا از وقفه های غیر ضروری اجتناب فرمائید و اثر کمتری بر سودمندی توسعه و گسترش دهنده بگذاریم.